Ηθικός ξεπεσμός και η απώλεια του φωτός: Η πνευματική μάχη του καιρού μας

Ζούμε σε μια εποχή που όλα μοιάζουν να έχουν αντιστραφεί. Το σκοτάδι βαπτίζεται φως και η αμαρτία παρουσιάζεται ως δικαίωμα. Η Δύση, που κάποτε στηρίχθηκε σε χριστιανικές βάσεις και σε αρχές αιώνιες, μοιάζει σήμερα να απορρίπτει κάθε τι ιερό, κάθε τι ηθικό. Όμως δεν είναι μόνο η Ευρώπη και η Αμερική που βιώνουν αυτή την αλλοίωση. Δυστυχώς, τα ίδια σημάδια διαφθοράς, σύγχυσης και αποστασίας εμφανίζονται και στην Ελλάδα μας, την πάλαι ποτέ φλόγα της Ορθοδοξίας.

Ο ηθικός ξεπεσμός δεν είναι απλά κοινωνικό φαινόμενο. Είναι πνευματική αρρώστια. Είναι το αποτέλεσμα της απομάκρυνσης του ανθρώπου από το θέλημα του Θεού, από τη διδασκαλία της Εκκλησίας, από τον σταυρό και την ταπείνωση. Η εξιδανίκευση του ατομικισμού, της ηδονής, της ασέβειας προς τους γονείς, της διαστροφής του σώματος και της ψυχής… όλα αυτά βαφτίζονται πρόοδος. Αλλά είναι πρόοδος προς την καταστροφή.

Στην Ελλάδα, όπου άλλοτε τα σπίτια ευωδίαζαν λιβάνι, και οι οικογένειες άνοιγαν την ημέρα τους με τον Σταυρό, σήμερα μεγάλο μέρος του λαού παρασύρεται από την τηλεοπτική χυδαιότητα, την κουλτούρα του μηδενισμού και την “απαλλαγή” από κάθε ενοχή. Αντί για την εξομολόγηση, έρχεται η δημόσια επίδειξη της αμαρτίας. Αντί για την εγκράτεια, το αχόρταγο «δικαιούμαι». Αντί για τον αγώνα της ψυχής, η επιβολή του “εγώ”.

Και όμως, δεν είναι όλα χαμένα. Ο Κύριος δεν έπαψε να χτυπά την πόρτα. Δεν έπαψε να φωνάζει μέσα από τις φλόγες της Ιστορίας, τις δοκιμασίες, τους πειρασμούς. Η Εκκλησία Του παραμένει ζωντανή, ακόμη και αν πληγώνεται από μέσα και απέξω. Οι Άγιοι Του δεν έπαψαν να ενεργούν. Οι ταπεινοί άνθρωποι της πίστης συνεχίζουν να προσεύχονται και να στηρίζουν αυτόν τον τόπο.

Το ερώτημα, όμως, είναι: θα σηκώσουμε κι εμείς τον σταυρό της εποχής ή θα συμβιβαστούμε με την παρακμή; Θα επιλέξουμε την επιστροφή στην Εκκλησία, στη Θεία Λειτουργία, στη Μετάνοια, ή θα χαθούμε μέσα στη βουή των ψευδαισθήσεων;

Η Ελλάδα δεν είναι απλώς μια χώρα. Είναι ένας ευλογημένος τόπος με μαρτυρική Ιστορία και αποστολή πνευματική. Αν δεν μείνει όρθια η Ελλάδα της Ορθοδοξίας, πού αλλού θα στραφεί ο ταλαιπωρημένος άνθρωπος της Δύσης;

Ας μην ξεχάσουμε ότι το φως δεν χρειάζεται να είναι πολύ για να νικήσει το σκοτάδι. Αρκεί να ανάψει. Και αυτό το φως μπορεί να είναι η καρδιά σου. Η δική σου επιστροφή. Η δική σου προσευχή.