Περιμένοντας να μάθουν ποια μπορεί να είναι η επόμενη ημέρα στα τοπικά ερασιτεχνικά πρωταθλήματα γιόρτασαν φέτος αυτά τα πολύ διαφορετικά Χριστούγεννα οι ομάδες μας. Αν και το τοπίο θα έλεγε κανείς πως είναι ιδιαιτέρως θολό, αρκετοί είναι αυτοί που προσπαθούν να δουν τα πράγματα με αισιοδοξία και ευελπιστούν πως θα επιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον, δηλαδή τα γήπεδα. Έχοντας βιώσει αρκετά …παράλογα πράγματα σε αυτό το δεύτερο lockdown, οι περισσότεροι που ασχολούνται με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο θα λέγαμε πως έχουν φθάσει στα όρια τους καθώς σε μια περιοχή όπως είναι η δική μας δεν υπάρχει καμία ουσία σε αυτό που ζούμε. Και για τον λόγο αυτό άλλωστε, είναι κοινό μυστικό πως ο κόσμος από μόνος τους έχει …σπάσει την καραντίνα και κυκλοφορεί σε καθημερινή βάση. Τηρώντας βέβαια από μόνος του το μέτρο της μάσκας και των αποστάσεων όπου υπάρχει συνωστισμός. Άλλωστε από μόνος του κάποιος μπορεί να αντιληφθεί που υπάρχει κίνδυνος και να σεβαστεί κάποια πράγματα. Είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που λέμε και εννοείτε ότι δεν απαιτεί κανένα …αστυνομικό μέτρο. Βλέποντας και την επιδημιολογική εικόνα της περιοχής μας, είναι πραγματικά απορίας άξιο γιατί η κυβέρνηση επιμένει να έχει κλειστή την αγορά, την καθημερινότητα και την αγορά. Πως είναι δυνατόν να ισχύουν ακριβώς τα ίδια μέτρα, οριζόντια σε όλη την Ελλάδα; Γιατί δεν βλέπουν το επιδημιολογικό φορτίο της εκάστοτε περιοχής για να αποφασίσουν ανάλογα; Αυτές είναι μερικές μόνο από τις ερωτήσεις που κυριαρχούν στην καθημερινότητα της κοινωνίας μας. Και ειδικά στις ομάδες και τους αθλητές που περιμένουν να επιστρέψουν στις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις. Το σίγουρο είναι ότι με τέτοια μέτρα περιορισμών, το τοπικό ποδόσφαιρο (και ο αθλητισμός γενικότερα) “σκοτώνονται” σε καθημερινή βάση…
