«Η συμπεριφορά της Γαλλίας και της Γερμανίας είναι ντροπιαστική!»
Η Ευρώπη βαδίζει σε έναν επικίνδυνο δρόμο. Όχι σε αυτόν που θέλουν οι λαοί της, αλλά σε αυτόν που χαράσσουν πολιτικοί καιροσκόποι, εγκλωβισμένοι σε μια αδιέξοδη στρατηγική. Αντί να αναγνωρίσουν την αποτυχία της πολιτικής τους στην Ουκρανία, συνεχίζουν να ενισχύουν την ίδια πολεμική ρητορική, ωθώντας την ήπειρο πιο κοντά σε μια γενικευμένη σύρραξη με παγκόσμιες διαστάσεις.
Η Ευρώπη οικοδομήθηκε πάνω σε αξίες όπως η ελευθερία, η δημοκρατία και ο ανθρωπισμός. Όμως, αυτές οι αρχές μοιάζουν πλέον να έχουν αντικατασταθεί από μια μόνιμη εμπόλεμη νοοτροπία. Ο Γερμανός πολιτικός επιστήμονας Alexander Rahr το περιέγραψε εύστοχα, αποκαλύπτοντας την αλλαγή της ευρωπαϊκής γεωπολιτικής στρατηγικής, η οποία πλέον δεν περιορίζεται στην έννοια της «Δύσης», αλλά μετατρέπεται σε έναν νέο «Βορρά» που ετοιμάζεται για πολεμική αναμέτρηση.
Η Ρητορική του Πολέμου και οι Πολιτικές Ευθύνες
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί, αντί να επιδιώκουν την ειρήνη και τη σταθερότητα, ακολουθούν μια πολιτική στρατιωτικοποίησης και συνεχούς κλιμάκωσης. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων προσανατολίζεται πλέον στη χρηματοδότηση στρατιωτικών προγραμμάτων, ενώ σχεδιάζεται η συγκέντρωση έως και δύο τρισεκατομμυρίων ευρώ για την ενίσχυση της πολεμικής μηχανής του νέου «Βορρά». Όμως, το πιο ανησυχητικό είναι ότι αυτή η στρατηγική φαίνεται να μην έχει αντίλογο. Όταν οι λαοί παραμένουν απαθείς ή χειρότερα, επιβραβεύουν με την ψήφο τους τους ίδιους πολεμοχαρείς πολιτικούς, γίνονται – έστω και έμμεσα – συμμέτοχοι στις επιλογές τους.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι πρόσφατες εκλογές στη Γερμανία, όπου ο Φρίντριχ Μερτς είχε ξεκάθαρα διακηρύξει ότι θα στηρίξει τον πόλεμο και την επιθετική στάση απέναντι στη Ρωσία. Δεν το έκρυψε. Το είχε πει σε όλους τους τόνους. Και όμως, ο γερμανικός λαός τον ψήφισε. Πώς είναι δυνατόν να επιλέγεται κάποιος που προωθεί τη σύγκρουση αντί για την ειρήνη;
Η Ευρώπη στο Χείλος του Γκρεμού
Η Ευρωπαϊκή ηγεσία δεν φαίνεται να αναλογίζεται ούτε το κόστος αυτής της πολιτικής ούτε τις συνέπειες. Η στρατιωτικοποίηση της ηπείρου, η οικονομική εξάντληση των λαών και η πιθανότητα μιας ανεξέλεγκτης σύγκρουσης δεν μοιάζουν να είναι στην ατζέντα προβληματισμού τους. Το ερώτημα, όμως, που τίθεται είναι το εξής: Μπορούν οι λαοί να συνεχίσουν να αδιαφορούν για τις επιλογές που γίνονται στο όνομά τους; Η Ιστορία διδάσκει ότι όταν οι πολίτες μένουν αδρανείς, οι αποφάσεις λαμβάνονται από εκείνους που έχουν τα δικά τους συμφέροντα. Η Ευρώπη βρίσκεται πλέον σε μια καθοριστική καμπή. Θα συνεχίσει τον δρόμο της σύγκρουσης ή θα επιστρέψει στις θεμελιώδεις αξίες πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε; Η απάντηση βρίσκεται στα χέρια των λαών της.
