Κάλλας και Ζελένσκι ζητούν πόλεμο μέχρι τέλους! «Πίεση στη Ρωσία και κυρώσεις»
Ήταν νύχτα Κυριακής, 27 Οκτωβρίου 1940. Η Ελλάδα κοιμόταν ήσυχη, μα η ιστορία ετοίμαζε το ξημέρωμα ενός έπους.
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ο Ιταλός πρέσβης Εμανουέλε Γκράτσι χτυπά την πόρτα της οικίας του Ιωάννη Μεταξά στην Κηφισιά. Στο χέρι του κρατά το τελεσίγραφο του Μουσολίνι: να περάσουν τα ιταλικά στρατεύματα από τα ελληνικά σύνορα και να καταλάβουν στρατηγικά σημεία της χώρας.
Ο Μεταξάς το διαβάζει σιωπηλός. Ξέρει πως η Ελλάδα δεν έχει επιλογή. Και τότε, με μια φράση που θα μείνει αιώνια, απαντά:
«Alors, c’est la guerre» — «Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμος».
Το περίφημο «ΟΧΙ» είχε ειπωθεί.
Εκείνη τη νύχτα, οι αξιωματικοί στα φυλάκια της Ηπείρου κοιτούσαν προς την Αλβανία. Ήξεραν ότι η ώρα πλησίαζε. Και όταν χαράζει η 28η Οκτωβρίου, οι σειρήνες της Αθήνας σχίζουν τον ουρανό. Ο ελληνικός λαός ξεχύνεται στους δρόμους.
Από τα βουνά της Πίνδου μέχρι τα χωριά της Μακεδονίας, η Ελλάδα στέκεται όρθια.
Η 27η Οκτωβρίου θα μείνει πάντα ως η τελευταία νύχτα της ειρήνης, λίγο πριν το ελληνικό φως νικήσει τον φασισμό στα χιονισμένα βουνά της ελευθερίας.












