Κάλλας και Ζελένσκι ζητούν πόλεμο μέχρι τέλους! «Πίεση στη Ρωσία και κυρώσεις»
Γράφει ο Δημήτρης Δραγάτης
Το ροδίτικο ποδόσφαιρο είχε για άλλη μια φορά τη δική του μεγάλη μέρα. Το ντέρμπι Διαγόρας – Ρόδος μπορεί να μην έφερε στο μυαλό τις παλιές, ιστορικές «κόντρες» των δύο ομάδων, όμως πρόσφερε ένα απόγευμα γεμάτο ένταση, ανατροπές και ένα φινάλε που θύμιζε… Χίτσκοκ.
Ο Διαγόρας, με ψυχή και αποφασιστικότητα, κατάφερε να μετατρέψει το εις βάρος του 0–2 σε 2–2 στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης, κερδίζοντας την αναγνώριση και τον σεβασμό ακόμη κι από τους ουδέτερους.
Ισοπαλία… σαν νίκη για τον γηραιό
Με βάση την εξέλιξη του παιχνιδιού, η ισοπαλία μοιάζει σαν νίκη για τον Διαγόρα. Όταν βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο και βρίσκεις τη δύναμη να επιστρέψεις, δείχνεις χαρακτήρα. Η ομάδα δεν λύγισε, πίστεψε, πάλεψε και δικαιώθηκε.
Η αντίδραση μετά το 0–2 ήταν εντυπωσιακή. Οι παίκτες του Διαγόρα έπαιξαν με πάθος, έβγαλαν ενέργεια και κυρίως πίστη ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Σε ντέρμπι, αυτό από μόνο του έχει αξία.
Το κοουτσάρισμα που άλλαξε την εικόνα
Το παιχνίδι γύρισε από τη στιγμή που το τεχνικό δίδυμο Χοσάδα – Φαρμακίδη άλλαξε σχηματισμό, περνώντας από 4-2-3-1 σε 3-5-2. Μια απόφαση που άλλαξε τις ισορροπίες, δίνοντας πνοή και επιθετικότητα.
Την ίδια ώρα, η Ρόδος έδειξε να οπισθοχωρεί μετά την αλλαγή του Δούμα, χάνοντας τον έλεγχο της μεσαίας γραμμής. Από το 80’ και μετά, ο Διαγόρας είχε τον απόλυτο ρυθμό, πίεσε και τελικά βρήκε δύο γκολ που του χάρισαν μια βαθιά ανάσα, αλλά και ψυχολογία για τη συνέχεια.
Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο
Περίπου 1000 θεατές βρέθηκαν στις εξέδρες, γεμίζοντας σχεδόν τη σκεπαστή και δημιουργώντας μια όμορφη, ζωντανή ατμόσφαιρα. Ο καλός καιρός βοήθησε, αλλά κυρίως φάνηκε ότι ο κόσμος της Ρόδου διψάει για δυνατά τοπικά παιχνίδια.
Η εικόνα θύμισε κάτι από τις παλιές εποχές, τότε που τα ροδίτικα ντέρμπι αποτελούσαν πραγματική γιορτή. Η παρουσία του κόσμου έδωσε χρώμα, ένταση και έδειξε πως όταν υπάρχει αγωνιστική σπίθα, ο φίλαθλος δεν λείπει.
Η απουσία του ντόπιου στοιχείου
Μέσα σε όλη αυτή τη θετική εικόνα, παραμένει ένα παράπονο: η έλλειψη περισσότερων Ροδιτών ποδοσφαιριστών στα ρόστερ των δύο ομάδων. Ο Διαγόρας φαίνεται να το προσπαθεί περισσότερο, αλλά στα μάτια του ρομαντικού φιλάθλου αυτό δεν είναι αρκετό.
Το ροδίτικο ποδόσφαιρο έχει ανάγκη από τοπικό χρώμα. Από παιδιά που μεγάλωσαν στα γήπεδα του νησιού και θέλουν να φορέσουν τη φανέλα του Διαγόρα ή της Ρόδου. Είναι ένα στοίχημα για το μέλλον — να ξαναδούμε το νησί να παράγει ποδοσφαιριστές που θα εκπροσωπούν με περηφάνια τη Ρόδο.
Ένα ντέρμπι με ψυχή και μηνύματα
Το 2–2 δεν ήταν απλώς ένα αποτέλεσμα. Ήταν ένα μήνυμα ότι το ροδίτικο ποδόσφαιρο ζει και αναπνέει.
Ότι οι ομάδες έχουν ψυχή, ότι ο κόσμος επιστρέφει στο γήπεδο, και ότι ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα, η πίστη και το πάθος μπορούν να φέρουν την ανατροπή.
Το ντέρμπι Διαγόρας – Ρόδος απέδειξε πως το νησί έχει ακόμη ποδοσφαιρικό παλμό. Και αυτό από μόνο του, είναι κέρδος.
