Κάλλας και Ζελένσκι ζητούν πόλεμο μέχρι τέλους! «Πίεση στη Ρωσία και κυρώσεις»
Σήμερα θέλω να μιλήσουμε για κάτι που αγγίζει κάθε ελληνική οικογένεια, κάθε γονιό, κάθε σχολείο: την ανεξέλεγκτη εξάπλωση των smartphones στα χέρια μικρών παιδιών και την καταστροφική επίδρασή τους στην ψυχική υγεία της νέας γενιάς. Δεν πρόκειται για υπερβολή ούτε για «τρομολαγνεία». Τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα, και ήρθε η ώρα να τα αντιμετωπίσουμε με τη σοβαρότητα που απαιτείται.
Μια πρόσφατη παγκόσμια μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Journal of Human Development and Capabilities, έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που πολλοί από εμάς διαισθανόμασταν βλέποντας την καθημερινότητα των παιδιών μας: όσο νωρίτερα εκτίθενται σε smartphone, τόσο πιο ευάλωτα γίνονται στην ενήλικη ζωή τους. Δεν είναι απλώς θέμα “κακής συνήθειας” ή “ψηφιακής εξάρτησης”. Είναι βαθιά ψυχολογική φθορά.
Η μελέτη του Global Mind Project του ιδρύματος Sapien Labs ανέλυσε τα δεδομένα περισσοτέρων από 100.000 νέων ηλικίας 18-24 ετών, και κατέληξε σε ένα σοκαριστικό συμπέρασμα: τα παιδιά που απέκτησαν το πρώτο τους smartphone πριν τα 13, εμφανίζουν δραματικά αυξημένες πιθανότητες να βιώσουν συναισθηματικά προβλήματα, απομόνωση, χαμηλή αυτοεκτίμηση, ακόμη και αυτοκτονικές σκέψεις.
Καθόμαστε, λοιπόν, και βλέπουμε παιδιά της Ε’ και της ΣΤ’ Δημοτικού να κυκλοφορούν με κινητά τελευταίας τεχνολογίας, να ζουν μέσα από τα likes και τα φίλτρα του Instagram, να επικοινωνούν με emoticons και να χάνουν την ικανότητα να κοιτάζουν τον άλλον στα μάτια. Να κοιτάζουν, δηλαδή, τον εαυτό τους μέσα από παραμορφωτικούς φακούς, αντί να τον χτίζουν μέσα από πραγματικές εμπειρίες, μέσα από παιχνίδι, παρέα, λάθη και προσπάθειες.
Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από “έξυπνα” τηλέφωνα. Έχουν ανάγκη από “έξυπνους” γονείς. Γονείς που θα ορίσουν όρια. Που θα πουν «όχι» χωρίς ενοχές. Που θα καταλάβουν πως δεν είναι “πρόοδος” να εκθέτεις ένα παιδί στην τοξικότητα των social media πριν αποκτήσει ψυχική ωριμότητα.
Η επιστήμη πλέον μας λέει αυτό που οι παλιοί γονείς ήξεραν από ένστικτο: τα παιδιά χρειάζονται χρόνο να παραμείνουν παιδιά. Δεν είναι “παραβίαση ελευθεριών” να προστατεύσεις το παιδί σου από το ηλεκτρονικό σκοτάδι που καραδοκεί πίσω από μια φωτεινή οθόνη. Είναι καθήκον. Και είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε απέναντι σε μια γενιά που ήδη πληρώνει το τίμημα της δικής μας ανοχής.
Δεν είναι μόνο οι αυτοκτονικές σκέψεις. Είναι η εσωτερική αποσταθεροποίηση. Είναι η απώλεια συναισθηματικής ρύθμισης. Είναι η έλλειψη επαφής με την πραγματική ζωή. Παιδιά που δεν μπορούν να διαχειριστούν την απογοήτευση, την απόρριψη, τη μοναξιά. Παιδιά που μαθαίνουν να ζουν μόνο μέσα από την αποδοχή του ψηφιακού όχλου.
Το σενάριο “ένα κινητό για τα πάντα” αρχίζει από πολύ νωρίς: παιδιά με smartphone → εκπαίδευση στην οθόνη → αποδοχή ελέγχου μέσω QR → φυσική συνέχεια η αποδοχή της EUDI.
Και ας πούμε και κάτι ακόμα: αυτά τα φαινόμενα δεν χτυπούν μόνο τις “προηγμένες” κοινωνίες. Φθάνουν και στην Ελλάδα, και στις γειτονιές μας, και στα σχολεία μας. Και όσο εμείς αδιαφορούμε, τόσο αυτά τα παιδιά –τα δικά μας παιδιά– θα βουλιάζουν στην εσωστρέφεια, στην αποξένωση, στην απουσία νοήματος.
👉 Είναι καιρός να ξαναπιάσουμε το νήμα της αληθινής παιδείας. Να απαιτήσουμε όρια και να πούμε όχι στην ψηφιακή εφηβεία πριν την ώρα της. Να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας, όχι να τα παραδώσουμε στον αλγόριθμο.
