Κάλλας και Ζελένσκι ζητούν πόλεμο μέχρι τέλους! «Πίεση στη Ρωσία και κυρώσεις»
Ο πρωθυπουργός της Λιθουανίας, Γκιντάουτας Παλούκας, ανακοίνωσε την παραίτησή του μετά από κατηγορίες για αμφίβολες επιχειρηματικές δραστηριότητες και σύγκρουση συμφερόντων. Μπορεί ο ίδιος να τις χαρακτήρισε «πολιτικά υποκινούμενες», όμως η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός προς τη θεσμική λειτουργία προέταξαν την παραίτηση – όχι μόνο από την πρωθυπουργία, αλλά και από την ηγεσία του κόμματός του.
Η λιθουανική συνταγματική τάξη ενεργοποιήθηκε αυτόματα: παραίτηση πρωθυπουργού σημαίνει αυτόματα παραίτηση κυβέρνησης. Το υπουργικό συμβούλιο παραμένει προσωρινά σε υπηρεσιακή μορφή, μέχρι ο πρόεδρος της χώρας να ορίσει νέο υποψήφιο, εντός 15 ημερών, όπως ορίζει το σύνταγμα.
Ποια είναι η διαφορά με την Ελλάδα;
Εδώ, ούτε καν η λέξη “παραίτηση” δεν αρθρώνεται, ακόμη και όταν οι αποκαλύψεις είναι κραυγαλέες, τεκμηριωμένες, ή συνοδεύονται από δικαστικές διαδικασίες. Αντιθέτως, επιστρατεύεται η επικοινωνιακή θωράκιση, η συγκάλυψη και η απαξίωση της κοινής λογικής.
Όταν η πολιτική ηθική έχει όριο – και όνομα
Η λιθουανική περίπτωση δεν είναι μοναδική. Χώρες με πολιτικούς θεσμούς που λειτουργούν δεν περιμένουν εισαγγελικές αποφάσεις ή καταδίκες για να προφυλάξουν το κύρος της πολιτείας. Η υπόνοια και μόνο αρκεί για να ενεργοποιηθεί η πολιτική ευθιξία.
Στην Ελλάδα; Πόσοι υπουργοί, βουλευτές ή κρατικοί αξιωματούχοι παραιτήθηκαν όταν αποκαλύφθηκαν σκιές γύρω από υποθέσεις δημοσίων έργων, αναθέσεων, ιδιωτικών συμφερόντων και θεσμικών εκτροπών;
Αντί για παραιτήσεις, βλέπουμε καριέρες να επιβραβεύονται, σκιές να κουκουλώνονται και τους πολίτες να εξοικειώνονται με το «έτσι είναι η πολιτική».