Η καταστροφή των Ψαρών – Μια πληγή του ’21 που δεν έκλεισε ποτέ

Σαν σήμερα, λίγες μέρες πριν από τις 22 Ιουνίου, το 1824 γράφτηκε μία από τις πιο τραγικές σελίδες της Ελληνικής Επανάστασης: η Καταστροφή των Ψαρών. Ένα μικρό νησί του Αιγαίου, με τεράστια προσφορά στον Αγώνα, παραδόθηκε στις φλόγες και τη σφαγή, αφήνοντας πίσω του μια κραυγή θυσίας που ακόμη συγκλονίζει.

⚓ Το νησί της ελευθερίας

Τα Ψαρά δεν ήταν απλώς ένα νησί. Ήταν η πατρίδα του Κωνσταντίνου Κανάρη και πολλών ακόμη ναυμάχων που έγιναν σύμβολα. Με ισχυρό στόλο και ασυμβίβαστο πνεύμα, τα Ψαρά είχαν προσφέρει τα μέγιστα στον αγώνα της ανεξαρτησίας, προκαλώντας τον τρόμο στον οθωμανικό στόλο. Η προσφορά τους όμως πλήρωσε βαρύ τίμημα.

🔥 Ιούνιος 1824 – Η επίθεση και το μαρτύριο

Στις 20 Ιουνίου 1824, μεγάλος οθωμανικός στόλος επιτίθεται στα Ψαρά με χιλιάδες στρατιώτες. Παρά την αντίσταση, οι κάτοικοι δεν μπορούν να κρατήσουν το νησί. Οι περισσότεροι σφαγιάζονται ή συλλαμβάνονται. Γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι σφαγιάζονται εν ψυχρώ. Πολλές οικογένειες ρίχνονται στα βράχια για να μην πέσουν ζωντανοί στα χέρια των Τούρκων. Ολόκληρη η πόλη πυρπολείται.

🕯️ Το νόημα της θυσίας

Τα Ψαρά έγιναν σύμβολο εθνικού μαρτυρίου. Ο Διονύσιος Σολωμός, λίγα χρόνια μετά, αποτυπώνει την καταστροφή σε λίγους στίχους που έμελλαν να μείνουν αθάνατοι:

«Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
περπατώντας η δόξα μονάχη…»

Η θυσία τους δεν πήγε χαμένη. Αντίθετα, αφύπνισε συνειδήσεις στην Ευρώπη και συσπείρωσε ακόμη περισσότερο τον αγώνα για την ανεξαρτησία.

🧭 Μνήμη και καθήκον

Η Καταστροφή των Ψαρών δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός. Είναι υπενθύμιση του τι σημαίνει να αγωνίζεσαι «μέχρις εσχάτων» για την πατρίδα και την ελευθερία. Σε μια εποχή αμφισβήτησης και λήθης, η μνήμη εκείνων των ηρώων μάς δείχνει ξανά τον δρόμο.