Κάλλας και Ζελένσκι ζητούν πόλεμο μέχρι τέλους! «Πίεση στη Ρωσία και κυρώσεις»
Στις 14 Ιουνίου, η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη ενός από τους πιο αγνούς και γενναίους υπερασπιστές της Ορθοδοξίας: του Αγίου Μεθοδίου του Ομολογητού, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Πρόκειται για έναν άγιο που δεν αγωνίστηκε με ξίφος, αλλά με πνευματική πανοπλία και ακλόνητη πίστη, σε μια εποχή διωγμών, πλάνης και εσωτερικών συγκρούσεων μέσα στο ίδιο το χριστιανικό κράτος.
Η ζωή και το έργο του Αγίου Μεθοδίου δεν είναι απλώς ένα κομμάτι εκκλησιαστικής ιστορίας, αλλά ένα ζωντανό παράδειγμα εθνικής και πνευματικής αντοχής, σε μια εποχή που η αλήθεια της πίστεως απειλήθηκε όσο λίγες φορές στην ιστορία του Γένους μας.
Η εποχή των διωγμών – Ο δεύτερος γύρος της Εικονομαχίας
Ο Άγιος Μεθόδιος γεννήθηκε στα τέλη του 8ου αιώνα στη Συρακούσα της Σικελίας, σε ευγενή οικογένεια. Από νεαρή ηλικία αφιερώθηκε στην Εκκλησία και ήρθε στην Κωνσταντινούπολη για να συνεχίσει την πνευματική του μόρφωση. Ζούσε σε μια ταραγμένη περίοδο, όπου η τιμή των ιερών εικόνων είχε γίνει πεδίο αιματηρής διαμάχης. Οι αυτοκράτορες της εποχής είχαν κηρύξει διωγμό κατά των εικόνων, θεωρώντας ότι αποτελούν ειδωλολατρική κατάλοιπα.
Ο Μεθόδιος στάθηκε ακλόνητος υπέρ της Ορθοδοξίας, δηλαδή υπέρ της προσκύνησης των εικόνων ως συμβόλων της θείας παρουσίας και όχι ως ειδώλων. Η στάση του αυτή τον έφερε αντιμέτωπο με την εξουσία, και φυλακίστηκε για επτά ολόκληρα χρόνια. Η φυλάκισή του όμως δεν λύγισε το φρόνημά του· αντιθέτως, τον ανέδειξε σε πνευματικό σύμβολο των πιστών.
Η αποκατάσταση των εικόνων – Μια νίκη της Πίστης
Το 843, με τον θάνατο του εικονομάχου Θεοφίλου, η αυτοκράτειρα Θεοδώρα ανέλαβε την εξουσία ως επίτροπος του ανήλικου γιου της, Μιχαήλ Γ’. Η Θεοδώρα, πιστή στην Ορθοδοξία, ανακάλεσε τον εξόριστο Μεθόδιο και τον τοποθέτησε στον πατριαρχικό θρόνο. Ο Άγιος Μεθόδιος, με σύνεση, αγάπη και αυστηρότητα εκεί όπου χρειάστηκε, ηγήθηκε της Συνόδου που όρισε την οριστική παύση της Εικονομαχίας.
Η αποκατάσταση των εικόνων εορτάζεται από τότε ως Κυριακή της Ορθοδοξίας, την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι ημέρα πνευματικής νίκης, όχι εναντίον απίστων, αλλά ενάντια στην πλάνη και την αίρεση εντός των τειχών. Ο Άγιος Μεθόδιος υπήρξε ο ποιμένας που θεράπευσε τις πληγές της Εκκλησίας και οδήγησε το ποίμνιο στην ενότητα.
Η κληρονομιά του Αγίου – Φάρος στην παράδοση του Γένους
Ο Άγιος Μεθόδιος δεν ήταν απλώς ένας διοικητικός Πατριάρχης, αλλά ένας οραματιστής της εν Χριστώ ζωής. Το ήθος, η ταπείνωση και η ασκητική του πολιτεία έγιναν υπόδειγμα για τις επόμενες γενιές. Σε εποχές όπου η Εκκλησία δοκιμάζεται είτε από εξωτερικούς εχθρούς είτε από εσωτερικές αποστασίες, η μορφή του Μεθοδίου έρχεται να θυμίσει ότι η αλήθεια δεν διαπραγματεύεται.
Στην ελληνική παράδοση, ο Αγ. Μεθόδιος τιμάται ιδιαιτέρως από μοναστικές κοινότητες και ενορίες με την ονομασία του. Εικόνες του σώζονται σε Αγιορείτικα μοναστήρια και βυζαντινές τοιχογραφίες, ενώ στο Άγιο Όρος και αλλού η μνήμη του αναβιώνει κάθε Ιούνιο με αγρυπνίες και παρακλήσεις.
Η πίστη ως άμυνα του Έθνους
Η Ελλάδα, όσο κι αν υπέφερε στο σώμα της, σώθηκε χάρη στην ψυχή της. Και η ψυχή της δεν είναι άλλη από την Ορθοδοξία. Ο Άγιος Μεθόδιος είναι μια από τις στήλες πάνω στις οποίες στηρίχθηκε αυτή η πνευματική ενότητα του Γένους. Στους αιώνες της δουλείας, η εικόνα του Χριστού και της Παναγίας μέσα στα φτωχικά εικονοστάσια δεν ήταν απλώς σύμβολα ευλάβειας· ήταν σύμβολα ταυτότητας και ελπίδας.
Σε εποχές αλλοτρίωσης και ιστορικής λήθης, η αναφορά σε μορφές όπως ο Άγιος Μεθόδιος μάς φέρνει πίσω στον πυρήνα της εθνικής μας αυτοσυνειδησίας: την ενότητα πίστης, πατρίδας και παράδοσης. Αυτή η ενότητα είναι που κράτησε τον Ελληνισμό ζωντανό – και αυτή η ενότητα είναι που σήμερα έχουμε καθήκον να διαφυλάξουμε.
