Κάλλας και Ζελένσκι ζητούν πόλεμο μέχρι τέλους! «Πίεση στη Ρωσία και κυρώσεις»
Η 12η Ιουνίου 1821 αποτελεί μια από τις πιο ηρωικές, αλλά και τραγικές στιγμές της Ελληνικής Επανάστασης. Εκείνη την ημέρα, στις πεδιάδες του Δραγατσανίου της Βλαχίας, οι νεαροί Ιερολοχίτες, εθελοντές Έλληνες φοιτητές και νέοι πατριώτες, έπεσαν μαχόμενοι εναντίον υπέρτερων τουρκικών δυνάμεων, προσφέροντας το αίμα τους στο όραμα της Ελευθερίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας.
Η Μάχη του Δραγατσανίου δεν υπήρξε στρατιωτικά νικηφόρα. Υπήρξε όμως ένα γεγονός με τεράστια ηθική και ιστορική αξία, που απέδειξε τη δύναμη της θυσίας και της αυταπάρνησης για την πατρίδα. Ήταν το πρώτο οργανωμένο στρατιωτικό σώμα του αγώνα, με στολή, πειθαρχία και όρκο πίστης, που όρθωσε το ανάστημά του απέναντι σε μια αυτοκρατορία.
Ο Ιερός Λόχος: Από τη Φιλική Εταιρεία στην πράξη
Ο Ιερός Λόχος συγκροτήθηκε από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, ηγετική μορφή της Φιλικής Εταιρείας και γόνο παλαιάς φαναριώτικης οικογένειας. Η δημιουργία του έγινε τον Φεβρουάριο του 1821 στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, λίγες ημέρες πριν ο Υψηλάντης διαβεί τον Προύθο και σημάνει την έναρξη του Αγώνα με το περίφημο “Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος”.
Ο Ιερός Λόχος απαρτιζόταν κυρίως από Έλληνες φοιτητές που σπούδαζαν στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και σε πόλεις της Κεντρικής Ευρώπης. Ήταν νεαροί, ενθουσιώδεις, μορφωμένοι και με υψηλό εθνικό φρόνημα. Εντάχθηκαν με πάθος στο επαναστατικό σχέδιο της Φιλικής Εταιρείας, ντυμένοι με μαύρες στολές, φέροντας νεκροκεφαλή στο καπέλο – ένδειξη πως ήταν αποφασισμένοι να πεθάνουν για την πατρίδα.
Ο όρκος τους ήταν απλός και απόλυτος: να αγωνιστούν μέχρι θανάτου για την απελευθέρωση του Γένους.
Στο Δραγατσάνι: Θάρρος χωρίς υποστήριξη
Η πορεία της επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες ήταν από την αρχή δύσκολη. Παρά την αρχική επιτυχία με την είσοδο του Υψηλάντη και τη συγκρότηση στρατιωτικών σωμάτων, ο ξεσηκωμός δεν αγκαλιάστηκε μαζικά από τους τοπικούς πληθυσμούς, ενώ η παρέμβαση της Ρωσίας υπήρξε αρνητική, καθώς αποκήρυξε τον Υψηλάντη.
Στις 12 Ιουνίου 1821, οι Ιερολοχίτες, μαζί με μερικά ελληνικά και βλαχικά σώματα, βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια ισχυρή τουρκική δύναμη κοντά στο Δραγατσάνι. Ο Υψηλάντης απουσίαζε. Ο Ιερός Λόχος τέθηκε υπό τις διαταγές του Βλαδιμηρέσκου, αρχηγού των Βλάχων, ο οποίος όμως είχε ύποπτες σχέσεις με τους Οθωμανούς και τελικά δεν συμμετείχε στην μάχη.
Οι Ιερολοχίτες έμειναν μόνοι.
Με θάρρος και πειθαρχία προέλασαν προς τη μάχη, γνωρίζοντας την αριθμητική τους μειονεξία. Πολέμησαν με πείσμα και ηρωισμό, σώμα με σώμα. Έπεσαν σχεδόν όλοι, είτε μαχόμενοι είτε αιχμάλωτοι. Από τους περίπου 500 Ιερολοχίτες, ελάχιστοι διασώθηκαν. Ήταν μια αληθινή σφαγή – αλλά και ένα διαχρονικό σύμβολο αυταπάρνησης.
Η Ιστορική Σημασία της Θυσίας
Η μάχη του Δραγατσανίου δεν είχε στρατιωτικά αποτελέσματα. Ήταν, όμως, μια πράξη καθαρής ηρωικής αυτοθυσίας, η οποία συγκίνησε και ενέπνευσε τους Έλληνες στο εσωτερικό του επαναστατημένου χώρου. Ο Ιερός Λόχος έδωσε ένα ξεκάθαρο μήνυμα: η Επανάσταση δεν ήταν στιγμιαίο ξέσπασμα, αλλά συνειδητή, οργανωμένη απόφαση για ελευθερία, ακόμα κι αν κόστιζε τη ζωή των πιο μορφωμένων και ελπιδοφόρων παιδιών του έθνους.
Η πράξη των Ιερολοχιτών λειτούργησε σαν φλόγα που διαπέρασε την Ήπειρο, τη Ρούμελη, τον Μοριά. Αν και γεωγραφικά μακριά από τον πυρήνα του αγώνα, η Βλαχία έγινε πεδίο μαρτυρίου για τους πρώτους συνειδητοποιημένους αγωνιστές του ’21. Η θυσία τους καταγράφηκε στην ιστορική μνήμη ως αντίστοιχη με εκείνη των Θερμοπυλών: ηρωισμός χωρίς νίκη, αλλά με αθάνατη αξία.
Η Παράδοση Τιμά
Η θυσία του Ιερού Λόχου τιμάται μέχρι σήμερα από την Ελληνική Πολιτεία και τον Ελληνισμό της διασποράς. Υπάρχει μνημείο στο Δραγατσάνι, όπου κάθε χρόνο τελείται επιμνημόσυνη δέηση. Στην Ελλάδα, ο Ιερός Λόχος έγινε πρότυπο ανδρείας και τιμής, και ενέπνευσε ακόμα και τη συγκρότηση του ομώνυμου στρατιωτικού σώματος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με επικεφαλής τον Χριστόδουλο Τσιγάντες.
Το όνομα και το παράδειγμα των Ιερολοχιτών διασώζεται σε πλατείες, δρόμους, στρατιωτικά παραγγέλματα και σχολικά βιβλία. Ειδικά για τους νέους, παραμένει σύμβολο εθνικής συνείδησης και αυταπάρνησης.
