Κάλλας και Ζελένσκι ζητούν πόλεμο μέχρι τέλους! «Πίεση στη Ρωσία και κυρώσεις»
Η 12η Ιουνίου είναι ημέρα τιμής και πνευματικής αναφοράς στον Άγιο Ονούφριο τον Μέγα Ασκητή, έναν από τους σπουδαιότερους ερημίτες της χριστιανικής παραδόσεως, ο οποίος μετέτρεψε την απέραντη έρημο της Αιγύπτου σε ναό σιωπής, προσευχής και ουράνιας κοινωνίας.
Ο βίος του Αγίου Ονουφρίου αποτελεί έναν ύμνο στην απόλυτη αποταγή, στην άρνηση κάθε κοσμικού δεσμού και στην ολοκληρωτική αφιέρωση στο θέλημα του Θεού. Έζησε επί δεκαετίες μόνος του, χωρίς ανθρώπινη παρουσία, χωρίς τροφή από τα χέρια ανθρώπου, τρεφόμενος μονάχα από την Πρόνοια του Θεού. Το όνομά του είναι συνώνυμο της ακτημοσύνης, της ταπείνωσης και της άγιας υπομονής.
Ο Άγιος της ερήμου
Ο Ονούφριος γεννήθηκε στην Αίγυπτο, πιθανότατα τον 3ο αιώνα μ.Χ., και από νεαρή ηλικία αφιερώθηκε στον μοναχικό βίο. Σύμφωνα με την παράδοση, μόλις ενηλικιώθηκε, εγκατέλειψε το κοινόβιο στο οποίο ζούσε και κατευθύνθηκε βαθύτερα στην έρημο, όπου ζούσε πλήρως απομονωμένος, σε συνθήκες σωματικής κακουχίας, αλλά και πνευματικής πληρότητας.
Για 60 ολόκληρα χρόνια, όπως μας πληροφορεί ο Άγιος Παφνούτιος – ο μόνος άνθρωπος που τον συνάντησε – ο Άγιος Ονούφριος έζησε στην πιο σκληρή και αφιλόξενη περιοχή της ερήμου, χωρίς καμία ανθρώπινη επαφή, χωρίς κατοικία, ντυμένος μόνο με φύλλα δέντρων και με τη μακρυά γενειάδα του να καλύπτει το γυμνό του σώμα.
Τροφή του ήταν λίγοι καρποί που φύτρωναν σπάνια ή ό,τι του έστελνε η θεία πρόνοια. Νερό έβρισκε από μια μικρή πηγή που ανέβλυζε θαυματουργικά δίπλα του. Δεν είχε ανάγκη τίποτα άλλο. Ο ίδιος ζούσε νυχθημερόν σε προσευχή, δάκρυα και δοξολογία του Θεού.
Η συνάντηση με τον Άγιο Παφνούτιο
Η συγκλονιστική ιστορία του Αγίου Ονουφρίου έγινε γνωστή από τον Όσιο Παφνούτιο, έναν Αιγύπτιο μοναχό που ζήτησε από τον Θεό να του δείξει παραδείγματα τελειότητας και χάριτος. Ο Θεός άκουσε την προσευχή του και τον καθοδήγησε βαθιά μέσα στην έρημο, όπου, μετά από πολλές ημέρες περιπλάνησης, βρέθηκε μπροστά στον Άγιο Ονούφριο.
Ο Παφνούτιος περιγράφει τον Άγιο ως «άνθρωπο όλο φως», με έντονη παρουσία και πρόσωπο που ακτινοβολούσε από αγιότητα. Ο Ονούφριος τον υποδέχθηκε με χαρά και ταπείνωση και του αφηγήθηκε τα όσα έζησε για έξι δεκαετίες στην ερημιά. Του είπε πως η ερημία είναι το μεγαλύτερο σχολείο της ταπείνωσης και της ένωσης με τον Θεό, καθώς εκεί ο άνθρωπος ξεγυμνώνεται από τα ανθρώπινα και αγκαλιάζει μόνο το θείο.
Την επόμενη ημέρα, αφού κοινώνησαν μαζί από έναν ουράνιο άρτο που εμφανίστηκε μπροστά τους, ο Άγιος Ονούφριος παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Θεό, με το πρόσωπό του γαλήνιο και στραμμένο προς τον ουρανό.
Ο Άγιος Παφνούτιος ενταφίασε το άγιο σώμα και κατόπιν μετέφερε την εμπειρία του στο κοινόβιο, διασώζοντας έτσι για πάντα τη μνήμη και τη χάρη του ερημίτη.
Η μορφή του στην Ορθόδοξη παράδοση
Ο Άγιος Ονούφριος θεωρείται υπόδειγμα ερημίτη, προστάτης των μοναχών και των ανθρώπων που επιλέγουν να ζήσουν μέσα στην ταπεινότητα και την πνευματική απομόνωση. Εικονογραφείται με μακρύ μαλλί και γένια, χωρίς ένδυμα, με φύλλα να καλύπτουν το σώμα του, κρατώντας ραβδί και πολλές φορές πλάι του να ρέει νερό ή να υπάρχει ένας φοίνικας – σημάδι της θείας πρόνοιας.
Η μνήμη του τιμάται με ιδιαίτερη ευλάβεια σε πολλά μοναστήρια του Αγίου Όρους, καθώς και στη Θεσσαλία, την Ήπειρο, την Αιτωλοακαρνανία και την Κρήτη, όπου φέρουν το όνομά του ερημητήρια, παρεκκλήσια και ασκηταριά.
Τι σημαίνει ο Άγιος Ονούφριος για τον σύγχρονο άνθρωπο
Η ζωή του Αγίου Ονουφρίου φαντάζει ίσως απρόσιτη στον σημερινό άνθρωπο, που ζει μέσα στην ταχύτητα, τον θόρυβο, τον κορεσμό και την ψηφιακή εξάρτηση. Κι όμως, το παράδειγμά του είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Μας διδάσκει ότι η αληθινή πληρότητα δεν βρίσκεται στον υλικό πλούτο, στις επιδιώξεις και τις φροντίδες του κόσμου, αλλά στην εσωτερική ειρήνη, στην καθαρή καρδιά και στη μυστική σχέση με τον Δημιουργό.
Ο Άγιος Ονούφριος δείχνει ότι ακόμα και στην πιο ακραία στέρηση, ο άνθρωπος που έχει τον Θεό, δεν στερείται τίποτα. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας τον αποκαλεί «Μέγα της Ερήμου Αστέρα» και «στέφανον υπομονής και πίστεως».
Ένα πρότυπο σιωπής και φωτός
Σε μια εποχή φλυαρίας και υπερπληροφόρησης, ο Άγιος Ονούφριος μας υπενθυμίζει την αξία της σιωπής. Όχι της αδυναμίας, αλλά της σιωπής που ακούει, που προσεύχεται, που υπερβαίνει το πρόσκαιρο και αναζητά την αιωνιότητα.
Δεν κήρυξε, δεν έγραψε, δεν άφησε πίσω του ίδρυμα ή πολιτική πράξη. Άφησε, όμως, μια διαρκή πνευματική μαρτυρία: ότι η πιο ριζική μορφή ελευθερίας είναι να πετάξει κανείς τα πάντα για να κρατήσει το ένα και μοναδικό: τον Χριστό.
Η Εκκλησία μας τον μνημονεύει κάθε 12 Ιουνίου. Όμως η παρουσία του δεν ανήκει σε μία ημέρα. Ανήκει στον αιώνιο χρόνο της καρδιάς που παλεύει να μείνει αληθινή, καθαρή, ταπεινή και φιλόθεη.
