Να κηρυχθεί το Βέλγιο σε «κατάσταση κρίσης» ζητάει ο Υπουργός Άμυνας!

Σε μια Ευρώπη που υποτίθεται πως παλεύει για την ειρήνη, η ρητορική και οι πράξεις των ηγετών της μοιάζουν να σπρώχνουν την ήπειρο ακριβώς προς το αντίθετο. Ο υπουργός Άμυνας του Βελγίου, Φρέντερικ Βανσίνα, κάλεσε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να κηρύξει επίσημα “κατάσταση κρίσης”, προκειμένου –όπως είπε– να μπορεί το κράτος να αγοράζει όπλα με μεγαλύτερη ταχύτητα και λιγότερη γραφειοκρατία.

Σε δηλώσεις του στην εφημερίδα Het Laatste Nieuws, ο Βανσίνα περιέγραψε μια «υβριδική κατάσταση» μεταξύ πολέμου και ειρήνης, λέγοντας χαρακτηριστικά:
«Ή πόλεμος ή ειρήνη — εμείς βρισκόμαστε κάπου στη μέση, αλλά η απειλή αυξάνεται συνεχώς».

Ο ίδιος παραδέχεται ότι το Βέλγιο διαθέτει δομές εκτίμησης απειλών, αλλά όχι συνολικό μηχανισμό εκτίμησης κρίσης. Και γι’ αυτό ζητά να θεσμοθετηθεί μια μόνιμη “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” για να προχωρούν μέτρα που δεν θα επιτρέπονταν σε καιρό ειρήνης.

Μεταξύ αυτών: η ταχύτερη στρατιωτική προμήθεια, η ενίσχυση του ελέγχου στα λιμάνια και στα ψηφιακά δίκτυα, και φυσικά η παράκαμψη των συνήθων διαδικασιών δημόσιων συμβάσεων.

Και σαν να μην αρκούσε το ήδη φορτισμένο κλίμα, ο υπουργός προσθέτει: «Εμείς προμηθευόμαστε με ειρηνικό ρυθμό. Ο Πούτιν, όμως, όχι. Τα εργοστάσιά του παράγουν άρματα, αεροπλάνα και κανόνια μέρα-νύχτα. Κι εμείς μπλέκουμε με χρονοβόρες διαδικασίες».

Το ερώτημα που αναδύεται αβίαστα είναι:
Σε ποια ακριβώς Ευρώπη ζούμε;
Μια ήπειρο που υποτίθεται πως έμαθε από τον πόλεμο ή μια γραφειοκρατική πολεμική μηχανή που ψάχνει νομικό «πάτημα» για να τροφοδοτεί συγκρούσεις;

Για άλλη μια φορά, οι λαοί καλούνται να πληρώσουν για όπλα που δεν ζήτησαν και για κρίσεις που δεν προκάλεσαν, ενώ η πολιτική ηγεσία –με ρυθμό πολεμικής βιομηχανίας– βαθαίνει τον εκτροχιασμό, μιλώντας για “ασφάλεια” αλλά χτίζοντας κλίμα φόβου και έντασης.