Η πρόσφατη αλλαγή στάσης της Ελληνικής κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη σχετικά με το ζήτημα των δύο φύλων εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την πολιτική κατεύθυνση και τη συνοχή των θέσεων που έχουν υιοθετήσει μέχρι σήμερα. Ενώ πλέον δηλώνεται ξεκάθαρα ότι «τα φύλα είναι δύο», η προηγούμενη ρητορική και οι πολιτικές κινήσεις έδιναν μια τελείως διαφορετική εντύπωση. Η στροφή αυτή φέρνει στην επιφάνεια μια σειρά από ανησυχίες σχετικά με την ποιότητα της πολιτικής ηγεσίας και την αξιοπιστία της.
Από την Προώθηση της «Παράνοιας» στα Αυτονόητα
Για μεγάλο διάστημα, η αίσθηση που επικρατούσε στην κοινωνία ήταν ότι οι θέσεις της κυβέρνησης ευθυγραμμίζονταν με μια πιο «προοδευτική» ατζέντα, η οποία έμοιαζε να υπονομεύει βασικές, επιστημονικά τεκμηριωμένες αλήθειες για την ανθρώπινη φύση. Σε έναν κόσμο όπου το βιολογικό φύλο αποτελεί θεμέλιο της ανθρώπινης ταυτότητας, οι πολιτικές αυτές θεωρήθηκαν από πολλούς ως υπερβολικές και αποκομμένες από την πραγματικότητα.
Η ξαφνική δήλωση ότι «τα φύλα είναι δύο» μοιάζει σαν μια προσπάθεια της κυβέρνησης να ευθυγραμμιστεί με τα αισθήματα της πλειοψηφίας των πολιτών, που διαφωνούσαν με την προηγούμενη στάση της. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει τη σύγχυση και την απογοήτευση που προκαλεί αυτή η αλλαγή πορείας. Γιατί η κυβέρνηση δεν υπερασπίστηκε αυτή τη θέση εξαρχής; Ήταν θέμα πολιτικού κόστους; Ή μήπως η αρχική στάση υιοθετήθηκε για να εξυπηρετήσει άλλες σκοπιμότητες;
